Ljósmynd: Erlingur Kristjánsson

Ég hef verið FH-ingur frá því ég man eftir mér og hef örugglega verið hvað lengst í félaginu miðað við aldur…….. enda að sögn „ólyginna“ skráður í félagið strax eftir fæðingu. Á mínu æskuheimili var umræðuefnið iðulega íþróttir og þá oftast FH í nútíð og fortíð. Í minningunni eyddi ég allri æskunni í íþróttir, æfði allar hugsanlegar greinar, handbolta, fótbolta, golf, badminton og já jafnvel körfubolta með Haukum. Á sumrin átti ég skemmtileg ár á „hólnum“ á Hörðuvöllum. Leiðbeinendur voru ekki að verri endanum, Geiri Hall, Þórir Jóns, Gunni Einars, Leibbi Helga svo einhverjir snillingar séu nefndir. Iðulega valdi maður fótbolta, en lagðist í „þunglyndi“ ef manni var þröngvað í „leiki í brekkuna“ eða „pílukast bakvið skúr“. Að loknu námskeiði var hlaupið beint upp í Snorrabakarí til pabba og Begga frænda og vældur út snúður og logið aðeins til um hvað maður hafði skoraði mörg mörk.

Á unglingsárunum var ég frekar seinþroska og ekki munaði miklu að ég heltist úr lestinni í boltaíþróttunum og snéri mér alfarið að golfinu sem ég hafði tekið miklu ástfóstri við. En sumarið sem ég varð 18 ára urðu mikil kynslóðaskipti í knattspyrnunni og þá völdu þeir Albert Eymunds og Leifur Helga mig fyrst í meistaraflokkshópinn í fótbolta. Ég náði einhvern veginn að klúðra inn einhverjum mörkum í 2. deildinni það sumar, án þess að vera mikið áberandi. Fyrir voru frábærir leikmenn og karakterar eins og Viddi Halldórs og Dóri bróðir hans, Óli Dan, og Pálmi Jóns svo einhverjir snjallir séu nefndir, að ógleymdum sennilega þeim besta sem maður spilaði með í FH, Þórir Jóns sem var hættur og lék bara sýningarleiki með B-liðinu. Á þessum árum var ég einnig kominn í meistaraflokkshópinn í handboltanum hjá Geira Hall. Næstu árin í handboltanum voru ógleymanleg, margir titlar unnust, og frábær árangur náðist í Evrópukeppni enda nokkrir leikmenn í heimsklassa innanborðs. Á þessum tíma lék ég bæði með 21 árs landsliðinu í handbolta og fótbolta. 21 árs skrifaði ég síðan undir samning við Viking Stavanger í Noregi, og þá var ljóst að ég þyrfti að velja á milli íþróttagreina, og eðlilega var það fótboltinn fyrir valinu og Handball Special skórnir lagðir á skóhilluna. Noregsævintýrið klúðraðist að mestu vegna erfiðra veikinda sem héldu mér frá íþróttum í rúmt ár og minnstu munaði að allir mínir íþróttaskór færu á sömu hillu. Um mitt sumarið 1989 skildu síðan leiðir tímabundið við FH í fótboltanum. Ekkert nema gott um þá ákvörðun að segja, FH lék frábærlega það sumar og ferill minn fékk endurnýjun lífdaga hjá þá „Safarmýrastórveldinu“ Fram. Með Fram átti ég mín bestu ár í fótboltanum undir stjórn snillingsins Ásgeirs Elíassonar, í hreint frábæru liði. Við urðum Íslandsmeistarar 1990, lékum fjölmarga leiki í Evrópukeppni við stórlið eins Barcelona og Panathiakos og fleiri, sem og vígðum nýjan grasvöll í Borgarnesi svo það helsta sé nefnt. Ég lék með Fram í 3 ógleymanleg ár, en vildi koma aftur og enda ferilinn í Krikanum sem ég og gerði fyrir óteljandi árum síðan. Í gegnum ferillinn lék ég ávallt í vinstra horninu í handbolta og í framlínunni í fótboltanu, ef frá er talin einn seinni hálfleikur er Logi Ólafs landsliðseinvaldur lét mig spila vinstri bakvörð – en það gerðist ekki aftur, ég sá til þess. Í dag starfa ég sem framkvæmdastjóri hjá Allied Domecq Spirits & Wines og er að mestu hættur öllum boltaleik, hef alltaf verið meðvitaður um að áfengi og íþróttir fara illa saman! En held þó enn sambandi við marga góða félaga í boltanum. Á veturnar leik ég körfu í Litla húsinu með Lækers sem samanstendur af gömlum félögum úr fótboltanum. Á sumrin hef ég dustað rykið af golfkylfunum og síðustu tvö ár leikið einu sinni í viku með gömlum félögum úr handboltanum. Síðustu árin hef ég því miður farið frekar óregulega á leiki í boltanum, en í staðinn á leikdegi, með hvað flestar snertingar á landsvísu á síðu 390 í textavarpinu. Í dag bý ég á æskuslóðum í Hafnarfirðinum, með fjórum gullfallegum dömum.

Áfram FH.

Myndir

Efri röð frá vinstri: Stefán Arnarson, Jón Erling Ragnarsson, Petr Mrazek, Hörður Magnússon, Hallsteinn Arnarson. Neðri röð frá vinstri: Þorsteinn Jónsson, Þórhallur Víkingsson, Andri Marteinsson, Drazen Podunavac, Auðunn Helgason Mynd: Erlingur Kristjánsson

Mynd og texti úr leikskrá FH'87